14 Kasım 2012 Çarşamba

Duygularım...
Baktım herkes duygularını buraya boşaltıyor. ben de yapıp rahatlamak istiyorum. Kimse beni takip etmesin, kimse kınamasın, kızmasın. Yanlızca ben rahatlayayım istiyorum.
Kıskançlıklarımı, sinir krizlerimi, evlilikle ilgili negatif düşüncelerimi anlatıp kurtulayım istiyorum.
Anneliğin zorluklarıyla baş edemiyorum. Çalışmak istemiyorum ama bunun ne kadar kötü bir fikir olduğunu da düşünmeden edemiyorm. Çalışmak aslında bir bakıma nefes almak benim için. Hayat çok zor yada ben yaşamayı beceremiyorum. Organize etme, herşeyi takip etme, düzen kurma, otorite sağlama bana göre değil demek ki. belki bunları çalışmazsam yapabilirim diye düşünüyorum. hatta bunu başaran anneler eşler olduğu için kendimi beceriksiz görmeyi de ihmal etmiyorum. Korku içindeyim. Başarısızlık korkusu. Herşeyin mükemmeli olmak istiyorum. Ama nafile. Ne bir tam eş, ne bir anne, ne bir ev kadını...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder